Robert Trzciński | fotografia

Pochwalę się, a niech to...! Od mniej-więcej 9 miesięcy towarzyszem rodziny stała się suczka przypominająca Owczarka Niemieckiego. Bardzo często słyszę zwroty w rodzaju: "O, jaki cudny Owczarek Niemiecki". Fakt - Zuma jest namiastką Owczarka Niemieckiego krótkowłosego, ale jest to mieszanka, a nie rodowity psiak.

Dużo psoci, jest żywiołowa - toć to jeszcze szczeniak. Zuma wkroczyła w nasze życie gdy miała około 3 tygodnie, więc początkowo była małą kulką. Mam już trochę dosyć powtarzania wszystkim genezy - skąd mamy tego pseudo-owczarka, więc napiszę krótko: Zuma przyjechała ze mną spod Ostrołęki.

Witajcie w pierwszym wpisie na tym fotoblogu w tym roku, dopiero teraz - w marcu. Nie mam dobrych wieści... Związane jest to częściowo z moim publikowaniem wpisów ostatnimi czasy. Otóż pomimo tego, iż chodzę i eksploruję Tarchomin i posiadam też w pamięci miejsca, które chciałbym uwiecznić w konkretny sposób tak sprzęt ostatnio średnio mi na to pozwala.

Nikon niestety powoli rezygnuje ze "współpracy" z moją skromną osobą. Tak więc póki co jeśli już, to chyba będę zmuszony korzystać z aparatu w telefonie.

Pomnik ten znajduje się na Białołęce. Jest on darem od Węgrów, przez których też samo zaprojektowanie i przetransportowanie pokrywali Węgrzy. Lajos Győrfi to artysta. który wykonał pomnik. Sam bohater uwieczniony w formie tego monumentu był ministrem spraw zagranicznych. O pomniku można przeczytać w Warszawikia.

Moją długą nieobecność usprawiedliwiam bądź zrobię to w najbliższym czasie na fanpage'u na Facebook'u.

Zdjęcie czeka na publikację już od dawna. W sierpniu zeszłego roku wraz z kolegą wybraliśmy się na skromną wycieczkę rowerową nad Zegrze. Pogoda średnio dopisała - było pochmurno, ale nie padało. Nie brałem wtedy lustrzanki - zdjęcie zrobiłem telefonem. 

Przyznam szczerze, że nie miałem pomysłu na tytuł tego posta, dlatego w wyniku pójścia troszeczkę na łatwiznę stwierdziłem, że będzie małe odniesienie i sentymentalny powrót do wspomnień. "Play The Music" - taki wpis był już przeze mnie popełniony (w 2013 roku). Czas na najnowszą odsłonę - tegoroczną.

Początkowo w planach miałem zamieszczenie tego zdjęcia w jednym z poprzednich wpisów, ze zdjęciami ślubnymi. Ostatecznie stwierdziłem, że fotos będzie częścią osobnego wpisu, bo do ślubniaka za bardzo nie pasuje.

Wiatrak który można zobaczyć na zdjęciu znajduje się na terenie gospodarstwa, które można zwiedzić. Szlak ginących zawodów to całkiem ciekawe miejsce w którym można cofnąć się w czasie. Oczywiście jest to tylko metafora.
Sam wiatrak, jak można się dowiedzieć z krótkiego materiału wideo pochodzi z 1902 roku. Samo gospodarstwo to oczywiście miejsce utrzymane w słowiańskich klimatach. Dla dzieciaków atrakcją są jelenie, które można nakarmić. Nie wiem jak jest latem, ale zimą warto usiąść i spróbować chleba popijając przy okazji ciepłą herbatą.